Zwolle, 04-05-25

Kampioenschap ‘volleyballende oma’s’ heeft bijzondere glans

Je ziet het aan de lach: deze vrouwen zijn met glans kampioen geworden. Niet gek voor Dames 9 van Volleybalclub Zwolle. Gemiddelde leeftijd: 54. De tegenstanders zijn vaak stukken jonger.

Veteranen die steevast veel jongere tegenstanders treffen. De harde kern speelt al decennia samen. Kort geleden pakte het team de titel: „Bij Wijthmen, op dat moment de nummer twee”, vertelt Erna Beerda (58) aan de keukentafel van ploeggenoot Ineke Oosterhof (61). Volkszanger Harm Wolters trad op in de voetbalkantine, naast de sporthal. „Wij zaten daar na afloop ook. Hij snapte maar niet dat wij aan volleybal deden, haha. Maar het was een mooi feestje.”

Teamgenoot José Westerhof (49) schuift ook een stoel aan bij de keukentafel. Zij was voorbereid op een feestje. Ze nam champagne en chocolademedailles mee. Na de laatste wedstrijd van het seizoen deden ze het in de kroeg dunnetjes over.

Wie kampioen wordt, promoveert meestal. Dames 9 niet: ze gunnen dat aan een jeugdteam. „We worden een jaartje ouder en dan krijg je sneller blessures. Het seizoen duurt altijd precies lang genoeg”, zegt Oosterhof lachend.

Bearda: „We duiken nog steeds naar de bal. We staan alleen niet zo snel meer op.”

Wat wil je ook: de jongste speelster is in de veertig, de oudste in de zestig. Oosterhof: „We zijn de oma’s van de competitie, zeggen we gekscherend. Jongere tegenstanders slaan harder. Maar wij zijn zo goed op elkaar ingespeeld.”

Heel hecht clubje

Beerda: „De harde kern van ons team speelt al 35 jaar samen. We zijn een heel hecht clubje. Sommige speelsters wonen nu buiten Zwolle, maar blijven hier spelen. Als volleybal weg zou vallen, zouden we samen iets anders doen.”

Ze speelt ook padel, maar volleybal blijft favoriet. „Zoals de meesten er wel iets naast doen om fit te blijven. Anders krijg je blessures.”

Het team traint een keer per week. „Je moet blijven bewegen als je ouder wordt, dat is de kern.”

De klad zit er niet in: als het aan de speelsters ligt, gaan ze nog lang niet met sportief pensioen.

Voor Westerhof heeft de titel een extra lading. De Zwolse heeft borstkanker. Ze zal daar niet van genezen. „Ik ben sinds drie jaar ziek en had bijna mijn lidmaatschap opgezegd. Maar ik ben altijd nauw betrokken gebleven. In het begin van de behandeling kon ik mondjesmaat trainen, alleen een beetje onderhands.”

Dit seizoen kon ze toch weer meedoen. „Ik wilde graag nog volleyballen en skiën, twee persoonlijke wensen. Dat is tot mijn verbazing allebei gelukt. En ik start in het nieuwe seizoen gewoon weer.”

Zoveel meegemaakt

Oosterhof: „We hebben samen zoveel meegemaakt, bruiloften, kinderen, relatiebreuken, overlijdens ouders. Dat koesteren we hoor, we weten hoe bijzonder dat is. Dankzij José kunnen we dit ook gewoon bespreken.”

Het geeft het kampioenschap glans. Voor het hele team.

Bron: Pieter Steenbergen, De Stentor